Δωσ'μου το χέρι σου

Πετρούλα-πετρούλα, ετοιμάζεται με τη μέθοδο της έμμεσης τοποθέτησης

Πάντα ήθελες ένα χέρι δίπλα, κοντά σου. 

Κι ας μη φέρνει λουλούδια. 

Ας μην κρατάει τίποτα. 

Μόνο να ξέρεις πως υπάρχει. 

Πως είναι εκεί  να σε βοηθήσει ν΄ανεβείς ως το τελευταίο σκαλί τη σκάλα της ζωής σου.

Να σε κρατήσει, να μη τσακιστείς όταν η κατρακύλα έχει ξεκινήσει. 

**Δωσ΄μου τα χέρια σου να κρατήσω την ζωή μου.Kράταγα τα χέρια σου
κι έτσι είχε πάντοτε η ζωή ουρανό κι εμπιστοσύνη.

Κάπου-κάπου θυμώνεις, πάλι σου κουνάει το δάχτυλο , μα καταλαβαίνεις, πως μ΄αγάπη το κάνει.

Με την ίδια αγάπη  σου σκουπίζει το δάκρυ, να μη προλάβει να χαράξει το πρόσωπο.

                       Κάνει σχέδια στον τοίχο για να γελάς.

Ψηφιδωτό  που κούρνιασε σε σιδερένια βάση και μαζί  συνθέτουν δίσκο 
σερβιρίσματος

Το χέρι που θα σου χαϊδέψει τρυφερά  τα μαλλιά για να κοιμηθείς, είναι το ίδιο χέρι που θα σου δροσίσει το μέτωπο όταν ένας ωκεανός χαράς  ξεχύνεται από μέσα σου.

Εκείνο που σφιγμένο σε γροθιά θα σηκωθεί ψηλά παλεύοντας για τα όνειρά σου, τα όνειρά του, τα όνειρά μας.

Είναι το χέρι που πάντα θα κρατά το δικό σου σφιχτά... 

* Η σημερινή- μετ' εμποδίων- ανάρτηση είναι εξαιρετικά αφιερωμένη

Στη λατρεμένη μου που η ιντερνετική απραξία μου  σε συνδυασμό με το ψωμένιο φωτιστικό την έκαναν να γκώσει. Με τις απολογίες και την αγάπη μου.

Στην καινούρια μου φίλη  που αφιέρωσε τον πολύτιμο χρόνο της  για να  βοηθήσει  στο πρόβλημα που δημιουργήθηκε με το μπλογκ μου.Ευχαριστίες!!!! Πολλές!!!!

**Από το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη "Αγαπημένη μου"