Εεε ρε γλέντια!!!

                                                

      Μην νομίζετε πως δύο μέρες τώρα είχα δώσει όρκο σιωπής. Όχι, όχι! Δουλειές έκανα …

      Αχνοφάνηκε  η άνοιξη και σαν καλή νοικοκυρά που είμαι , είπα να φρεσκάρω λίγο το μπλογκοσπιτάκι μου. 

       Να προλάβω πριν έρθει η Λαμπρή.

      Παράπονο με το παλιό δεν είχα. Άνετο ήταν, ευάερο και ευήλιο. Και τα υδραυλικά του μια χαρά 

      λειτουργούσαν.  Όμως ήθελα να το κάνω «πιο»….άνετο, ευάερο, ευήλιο. Πιο χαρούμενο. Και κυρίως πιο εγώ!

      Έτσι λοιπόν αφού ασβέστωσα το περβάζι της αυλής προχώρησα στα  ενδότερα.             Ταπετσαρία στους τοίχους. Τα λατρεμένα μου αγγελάκια βρήκαν επιτέλους τη θέση που τους πρέπει. Σκαλιστοί καναπέδες  με 

      χρωματιστές μαξιλάρες, κουβαλήθηκαν. Και ύστερα ήρθε η ώρα να κρεμαστούν τα κάδρα στους τοίχους με        την ταπετσαρία. Μια ολόκληρη μέρα πάνω-κάτω στην αγορά να βρω ταιριαστά. Μεγάλα, πιο μικρά, μα

      όλα   με  όμορφα σχέδια, ζεστά χρώματα και γλυκές κουβέντες.

     Οι περισσότερες δουλειές  είχαν σβηστεί απ’ τη λίστα. Τι είχε  απομείνει; Ξεσκόνισμα και ένα σφουγγαρισματάκι.

     Έγιναν κι αυτά στα γρήγορα.

    Στέκομαι σε μια γωνιά και το κοιτάζω. –Ναι, το  καινούριο μου  μπλογκόσπιτο  είναι έτοιμο να καλοδεχτεί  παλιούς και νέους φίλους. Να γίνουμε όλοι μια παρέα. Να πιάσουμε λέει  τις κιθάρες και να ξεκινήσουμε.
-Βρε λές;;; 
-Γιατί όχι;

      Ας αρχίσουν οι χοροί …….